تو ای تاج سر شقایق سرخ
برات دل کندن آسون نیس، مث من
به روی مخمل شب دیده باز کن
تو دیواری که بین ماست و بشکن
نذار پر پر بشه نشکفته یک گل!
تو باور کن که امشب شب من نیس
چه دلتنگ و سراپا خسته جونم
که حالی واسه ی دلخون شدن نیس
تو ای شریک راه نیمه رفته
چی شد امروز و کو فردای روشن؟
من و تو هر دو یک شبزده، اما
کجاس خونه؟ کجاس سرای روشن؟
طلوع صبح بیصدای من باش!
تو ای ساحل بیقرار دریا
به جای من توو بن بست قفس ساز
تو باش جوشش چشمه های رویا
میدونم از غم بُغضی شکسته
مث من چشم تو همیشه خیسه
شب مشرقی بارون اشکات
شب غمگین مرگ یک حدیثه
